-
Tebrik
I Sevgilim, Sana bu saatten sonra ne desem anlamsız Çünkü çoktan uçup gittin kalbimden Özgürsün artık, Mutlu olmak için Sensizlikte açan bir karanlıkta yaşarım Senin mutluluğuna değer… Ama sevgilim, Bazı şeyler artık o kadar soyut ki Mesela sen, o kadar bulanıksın ki Göremiyorum seni, Neredesin, ne yapıyorsun bilmiyorum Benden gittiğinde yitirmiştin önemini Ama yine de sensiz yaşayamıyorum Sensiz doğan bir gün En acı karanlıktan daha karanlık sevgilim Ruhumda bir hissizlik hissediyorum Yokluğun dünyaya sığmıyor Gözlerinin noksanlığı hayatımı bitiriyor sevgilim Ellerini seni görmeden de kalbimde hissedecek kadar çok sevmiştim seni Hislerimi kırmak için kalbimi benden aldın Önemli değildi yaşattıkların Soğukluğun ve sıcaklığın birbiriyle yarışıyordu Biliyorum sevgilim, Hissettiklerini…
-
Sonsuza Değin
Bir gece vaktinde ayrıldım rüyamdan Kaybettiğim hayallerime yetişmek için Havada keder kokusu vardı, içinde sen Yaşamın ötesinde bir nefes hissediyordum Bir müzik notası gibi yerim belirsizdi bu gece Melodimse yüzünde saklıydı ama sen gülmüyordun Yıldızların arasında yolculuğa çıkmıştım Kuyruklu bir yıldıza rastladım, dilek tuttum; yine içinde sen Kaldırımlarda oturdum, bir sigara yaktım Verdiğim her nefeste yaralarımı hatırladım Canım acıyordu, biliyor ve hissediyordum Ama sana gelmek istiyordum, iyi görünmeliydim Kanamakta olan bir yara sanki içimden bana sesleniyordu Duymuyordum, duymaya korkuyordum Vurulmuştum duygularımdan çünkü Yaram ağırdı, ağzımda bir kan tadı vardı Çektiğim her dumanda sana yaklaştığımı hatırladım Verdiğim her nefeste uzaklaşıyordun benden Nefesimle çizdiğim yolu kanımla siliyordum Hayalimde kurduğum dünyada gerçekte kayboluyordum…
-
Çılgınlık
Sevmek; Her insanın işi değil Aklından vazgeçenlerin işi Yaşamını, Aklını, Hatta kendisini unutanların işi… Yaşarken yaşadığını unutanların bileceği histir sevmek Belki de özlerken bile gözyaşlarını tutanlar hisseder Unutanlar ne güzel sever birini Çünkü unutulanlar kalpte yaşamaya devam eder Unutulanlar en derinlerde nefes alırlar Sevilmek dedikleri Kavuşamamaktan mı imkansız Yoksa farkında olmamaktan mı Ya da, Hiç yaşamamış gibi olmaktan mı kaynaklı?..
-
Benliğimden Kopan Ayların Unutturduğu Yıllar
Kırık ellerimle yazdığım dizeleri özlüyordum Geceler geçtikçe anlamını anlarken bileklerimde yanıyordu Rüyalarımda ışıklı caddelerin içinde gezintiye çıkmış gibi Zamanın nasıl geçtiğini bir an olsun aklıma getirmiyordum Ellerim vücudumdan, benliğimden ayrılmış parçalardı sanki Seni görünce beni unutur giderlerdi, satır aralarında dolanırlardı Sussam dergiler konuşur, sayfalar dinler Yerimde esse de yeller, uzaklara götürse de sesler Elimde avucumda ne varsa seninle geçen Ömrüme sığdıramadığım saatler, anlamlandırmak istediğim günler Hepsi uzaktaydı, hepsi suskundu, hepsi ölüydü, hepsi özlem doluydu… Kıyafetlerin bile seni sevdiriyordu bana Benden seni unutmamı bekledin ama Düşüncesizlikle… Halbuki o kadar korku dolu değilmiş seni özlemle sevmek Ama bir o kadar zormuş senden kaçmaya çalışarak yaşamak… Ihlamur kokulu yolların…
-
Yaşamak ya da Yaşamamak tüm mesele bu
Karanlıkların içinden kalbimizin küçük parçalarını yansıtan yıldızlar var. Her gün itina ile gecenin içerisinden bize sırıtıyorlar. Acaba gökyüzü kalbimize benzeseydi, kalbimizde bu denli karanlık olur muydu? Anlatılacak o kadar duygu, huzur hali, ihanetler varken insan hiçbir hikâyeye yakıştıramıyor kendini. Yok ya, insanın acılarına da saygıları kalmamış bu insanların. Derdini anlatsan bir dert, anlatmasan bin dert. Neyin var oğlum derler. Ağzını açtığında bu muydu yani üzüldüğün şey boş ver derler. O kadar kolay mı boş vermek. Sanırım kolay. Çünkü insanoğlu yaşama telaşına o kadar kaptırmış ki kendisini. Her gün sabahın yedisinde uyanır telaşla işe gider haftanın bir izin gününde eğlenmeye bakar. Yemek yer, uyur, TV izler, yürür, konuşur, susar, uyur, uyanır.…