Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Diktim yaşlı gözlerimi göğe Yıldızları izledim çaresizce Suskun sokakların, karanlık ışıklarında dinlendim Kalbimde bekledim, senin ışığının yanmasını Hayallerimdeydin, özlemimde öldürüyordun beni Yaşatmadın hiç, öldürdün günbegün Kalbimde yaşayan seni, evsiz bıraktın Özleminde öldürdüğün nefesimi, hevessiz bıraktın Gidiyorsun şimdi Sırtını dönmüşsün hayata, hayatımıza Almışsın bavulunu, toplamışsın hayallerini Hayalsiz kalmaya gidiyorsun, hayalimden gidiyorsun Gökyüzünün ağırlığında …
Hayatı sesimde yaşıyorum, benliğimden taşıyorum sonrasında. Sığamıyorum içime, çekip gitmek istiyorum buralardan. Uzaklara, çok uzaklara, herkesten ve her şeyden uzaklara gitmek istiyorum. Gitmek istiyorum ama gidemiyorum. Gidemiyorum işte, nedensizce. Kalbimdeki boşluğu iliklerimde hissediyorum artık, ağır geliyor, çok çok ağır… Yapamıyorum, dayanamıyorum böyle yaşamaya. Camdan aşağı baktığım her dakika ölümümün oradan olacakmış gibi gelmesi artık …
Geldik ikimiz de yolun sonuna Hasret deriz ikimiz de acısına Hasretin yakardı canımı seni ararken Bir ömür bırakılırdı o tarifsiz bakışına Bazen geriye dönüp demeli İnsan bu yanar canı sevmemeli Çaresizce bir bakışın ötesinde Yok olup gitmemeli Belki seninle ben biraz geç anladık Birbirimizi çoktan unutmalıydık Hiçbir şey olmamış gibi Bir yalana kapılmalıydık …
Seni düşündüğüm saat, günün 25. saati Her şeyiyle, her yönüyle anlamlı İçinde sen olduktan sonra beklemek zor değil o saati “Çünkü gözlerin altın gibi güzel ve değerli.” 25. saatte uykuya dalmak Rüyanın içinde yaşayarak Sevdiğinin gönlüne doğru yol almak “Yolun sonu al al, sonu bulutlu ve yağmurlu.” Günün en anlamlı saati …
-Sensizlikten Önce…- Güne saçlarının sarılığı açıyor Hava yine biraz sen kokuyor Hüzünlü bir rüzgâr esiyor İçinde biraz kalbim yaşıyor Salkımların doldurduğu yollarda Kokluyorum havayı arada Bulutlar havadan bakıyor bana Duyuyorum, içime işliyor… Martıların sesleri artık gelmiyordu Bu sahiller, caddeler, sokaklar… Nefessiz kalmıştı artık, sensiz kalmışlardı Havada bir ayrılık kokusu var, Kokudaysa …
Son kez sev beni Özlüyorum sesinde kayıp kalbimi -Gel, son kez gel…- Yaralarım çok ağır, saramıyorum Sensizlik çok zor, çok soğuk Anlatamıyorum Ama anlarsın ya işte Kelimeler hep kavuşmaz Ben sensiz konuşamıyordum ki Sensiz var olamadım aslında Yaralıydım sevgilim Kanlar akıyor duygularımdan Sana çiziliyor yolu Bilmiyorum… İlacını bilir mi bir hasta? Gökyüzü …
Kederin temelinde yaşıyorum İçimde bir sızı var Sanki yarım ömürlük yaşıyorum Benliğimde bir derin boşluk Ruhunu tanımak amacı olan bir yolcu Kalbinde kaybolan bir hancı Ellerini pusula edinmeliyim Yol çok uzak sevgilim Trafikte kalmış duygularım Tuzaklar döşeli kaldırımlardayım Seni bekliyorum Çünkü nedensizce seni seviyorum… “Anlamsız bir hayatta mana aramak gibisin, sevgisiz dünyaya …
Tut ellerimi, Bırakma beni kendimle Korkuyorum yalnızlıktan Bir karanlığın içindeyim sanki Hava soğuk buralarda Tepelerde hafif kar var Ağır ağır yağıyor hayallerimin üstüne İnci beyazı karlar Gecelerim şahit, Seni ne kadar sevdiğime Sensiz doğduğum dünyada Gözlerinin büyüsüyle ben oldum Benliğimde yaşadın, içimdeki sessizliktin Yıllarca dertleştim seninle, Yeri geldi sen benimle dertleştin …
Kırık ellerimle yazdığım dizeleri özlüyordum Geceler geçtikçe anlamını anlarken bileklerimde yanıyordu Rüyalarımda ışıklı caddelerin içinde gezintiye çıkmış gibi Zamanın nasıl geçtiğini bir an olsun aklıma getirmiyordum Ellerim vücudumdan, benliğimden ayrılmış parçalardı sanki Seni görünce beni unutur giderlerdi, satır aralarında dolanırlardı Sussam dergiler konuşur, sayfalar dinler Yerimde esse de yeller, uzaklara götürse de sesler Elimde …
Lise yıllarımın başlarındayken kendi halinde ve çevresinde az insan olan ve kendisini gönül meselelerine kaptırmış biri değildim. Daha böyle yakın olarak nitelendirebileceğim arkadaşlarımla her lise öğrencisinin yaptığı şeyleri yapardım. Birini sevmeyi aslında hiç düşünmemiştim, nedendir bilmiyorum. Pişman olmaktan korkarak yaşayan biri olmadığım gibi bir o kadar da sevip kendime yakın gördüğüm kişileri kaybetmekten hep korkardım. …
Saat 11.10, yine karşımdasın Gözün gözüme paralel Seni yine çok seviyorum, her zamanki gibi Sen beni sevemiyorsun, sevmiyorsun Özlüyorum, yüreğimden vurulmuşum Hançerlenmişim, kalbime mil çekmişler Yine senden başkası yok, olamıyor Her saat seninle akıyor Saat 11.10, yine çok güzelsin Zamanın çok ötesinde güzelsin Büyülenmiş bir hayalperestim Önümü göremiyorum, göstermiyorsun …