Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Bırak soğusun gökyüzü. Aksın rüzgar. Saçlarına karışır kirpiklerin.. Dön artık, uçsun hayallerin Göğsüme değsin. Zaman dursun. Güneşinle çöle dönsün sokakların.. Dünyadan indirin beni Meyvelerin olgunluğundadır hakikatim Cahil günlerimiz geçici. Eski kitaplarımızı saklardı, Eskimiş hatıralardan kalma. Hatıralardan hangileri gerçek, Hangileri rüya bilmezdi. Tütsülenmiş baharı teninden bana sunardı. Şehri zapt etti bir bana hakim olamadı. Dolduracağız çırılçıplak …
Kan ter içinde rüyalarından sıyrılıp, Uyanıyorsan her gece.. Yalnızsan ve korkuyorsan, Büyük savaşlarının hazırlığındaysan, Fedakarlık ediyorsan gönlüne, Yolundan döndürüyorsan mihverine, Bir resmine tutulur, İçimden boyanırım..
“Uyan, gözlerini aç ve karanlığa can ver…” Her sabah olduğu gibi, bu sabah da aynı cümle kulağımdaydı. Saat; son birkaç günde olduğundan farksız, yani gece üç sularıydı. O saatlerin insanda ne uyandırdığını biliyorum ve evet o uyandırdığı şey belki de benim çok yakınımdaydı. Gecenin bu saatinde, böyle iç ürpertici bir fısıltıyla uyanmayı elbette kimse istemez, …
Kırık ellerimle yazdığım dizeleri özlüyordum Geceler geçtikçe anlamını anlarken bileklerimde yanıyordu Rüyalarımda ışıklı caddelerin içinde gezintiye çıkmış gibi Zamanın nasıl geçtiğini bir an olsun aklıma getirmiyordum Ellerim vücudumdan, benliğimden ayrılmış parçalardı sanki Seni görünce beni unutur giderlerdi, satır aralarında dolanırlardı Sussam dergiler konuşur, sayfalar dinler Yerimde esse de yeller, uzaklara götürse de sesler Elimde …
Saat 11.10, yine karşımdasın Gözün gözüme paralel Seni yine çok seviyorum, her zamanki gibi Sen beni sevemiyorsun, sevmiyorsun Özlüyorum, yüreğimden vurulmuşum Hançerlenmişim, kalbime mil çekmişler Yine senden başkası yok, olamıyor Her saat seninle akıyor Saat 11.10, yine çok güzelsin Zamanın çok ötesinde güzelsin Büyülenmiş bir hayalperestim Önümü göremiyorum, göstermiyorsun …