Hissediyorum, Bu şehir beni ele geçiriyordu Kalbimi benden alıkoymak istiyordu Ve ellerim kollarım bağlıydı bütün bunlar olurken Sadece kilometrelerce uzaktan izlemekteydim Karanlık boğuyordu sesimi Düşünmek bile istemiyordum içimden Duygularım konuşmuyordu benimle Küs de değildik oysaki, neden suskundular Sonumuzun çizildiği kıyılar ellerimde saklıydı Acı bir gerçekle bu yükü bana vermiş hayat … Sözlerin bittiği noktanın ötesine geçmek imkânsız -Seni sevmek ve seninle mutlu olmak gibi bir şey- Kalbimin ezgisini hissedemiyordum saatler ilerliyorken Biri içimdeki beni hapsetmiş zihnime hükmediyor sanki Özlüyorum, Ölüyorum, Duyamıyorum, Duyulamıyorum, Ve en acısı sana ulaşamıyorum… Kilometreleri unutmak, senin sesini unutmak veya kendimi unutmak Ulaşamayacağım hedefleri hayalime yazmak istemezdim… -OZAN SARAÇLAR