Hayal dünyasında ilan edilmiş bir kanun  Bir ölüm fermanı gözüyle görüyor halkı  Halk bakıp diyordu: Neydi ki sorun?    Çaresiz düşünce halk günbegün   Zamanla isyanlar başlar patlamaya  Ve doğar bir kara gün…     Şanssızlıkların ardı arkası kesilmezdi  Bitap düşen halk düştü gözlerden  Ağızlardan özgürlük marşı eksilmezdi    Diller ortak olmuştu çoktan  Büyükler izliyordu ama dışarıdan  Acaba ne istiyorlardı bu halktan?    İsyanlar her geçen gün büyümekteydi  Kalplerin gözü görmüyordu ki suskundu herkes  Çünkü gözlerin feneri her gece alevlenmekteydi     Geceler geldikçe halk çekiliyordu  Devlet artık kontrolde hakimdi  Ve halkı ağırdan ağıra yordu    Büyükler konuşuyor, küçükler dinliyor  Ama küçükler onlara bir anlam vermemişti  Aslında bilinmiyordu ki isyan küçüklere sıçrıyor    …