Suskunluktan Sonra…
I
Bugün sana ilk kez yelken açtım
Sana gelmek, sana ulaşmak için
Havada uçan bir martı olmayı ilk kez bugün istedim
Güzel yüzünü daha çok görebilmek için
Ellerini kalbimde hissetmek istedim
Suskun kalbini senden dinlemeyi de
Kalemimi sana adamayı bile düşündüm
Kelimeleri huzuruna çıkarabilmek için
Denizdeki bir balıktın sen
Ben ise gökteki bir kuş
Birbirimizi görebilsek de
Biliyorduk ya kavuşamazdık
Bir parktayım sanki seninle
Binmişiz salıncağa sallanıyoruz uzaklara
Ellerini ilk kez tenimde hissediyorum
Belki bir daha hissetmemek üzere
Defterime açtığım son bir sayfasın sen
Kalemimde kalan bir iki damla mürekkep
Damlıyordu yavaş yavaş kâğıda
İşliyordu adını son kez…
II
Bu denizler, okyanuslar, adalar
Artık bize göre değil
Yüzünün parlaklığını ve güzelliğini yansıtamıyor
Seni yaşatamıyor…
Karanlık gecemde yanan son ışıksın sen
Ilık gecemde esen serin rüzgarsın
Odamın karanlık köşesinde yazdığım şiirsin
Kalbinde yaşamak istediğim hayatımın temsilcisisin
III
Artık ölmekteyim biliyorum
Ölümün acı seslerini işitiyorum
Kutup noktasının en ücra noktasında
Buzlar altında kalmaktayım…
Hissediyorum soğukluğu
Tenime, içime işlemeye başlıyor
Burada sensizdim,
Yalnızdım,
Çaresizdim…
Donuyordum buzlar altında ama
sen de kalbimdeydin ve
benimle donmaktaydın…
Sonsuzluğa beraber yol alıyorduk,
hayatımızın her anında olduğu gibi…
IV
Bir denizin kıyısında izledim güneşi
Bir gün seninle de oturup izlemek hayalleriyle
Omzumda yattığın günlerin umuduyla
Kapasam gözlerimi, kapılsam gecenin vurgununa
Özlem hayata açılmış bir sergi olsa
Sen ise… sen ise… tarifsiz bir güzellik
Sergilenen en güzel tablo
Gözlerimin görmek istediği tek ışık
V
Kum tanelerini sayıyorum artık
Belki sana ulaşırım umuduyla
Ama sen ulaşılmazdın sevgilim
Benim için ulaşılamazdın
Gözlerim için fazla parlaktın
Hayatım için fazla güzeldin…
Artık ışığım sönüyor
Seninle sönüyor
Saatlerce, dakikalarca hatta günlerce veya yıllarca
başında bekleyebilirim
sönmemesi için…
VI
Tarih bilinmeyeni gösteriyor takvimde
Okunmuyor günler, aylar, yıllar…
Aklımda tek tarih kalmış
Ben de oradaydım
Orada kalmıştım
Seninle kalmıştım…
İlişkimiz ve biz ise
özlemekle kalmıştık…
kavuşamamakla kalmıştık…
Uzaklarda kaybolunca rotam sendin
Yolumu kaybetmek istediğimde ise
Kaybolma durağım sendin…
VII
Yakıtı bitiyordu açıldığım yelkenlinin
Ve daha ufuk çizgisini bile görememiştik
Seni ne zaman görecektik?
Sana gelebilecek miydik?..
-Gelmekteydik, yaklaşıyorduk ama kavuşamıyorduk
çünkü biz mutlu sonları yaşamamıştık,
mutlu sonları bilmiyorduk…-
VIII
Her macera gibi bu yolculuğun da sonu vardı
Ama vardığı bir durak yoktu
Olamamaktaydı…
Gülüşünü bana mümkün kılmamıştı hayat
Acımasızca yüzüme vuruyordu dalgalar
Batmaktaydım,
Boğuluyordum…
IX
Umut vaat eden gözlerini açmalıydın
Son bir defa da olsa bana bakmanı isterdim
Konuşmadan uzun uzun bakmanı
Dakikalarca gözlerimiz konuşmalıydı
Biz susmalıydık çünkü
konuşmak bizi dibe çekmekteydi…
Dudakların usulca kıpırdamalı
Gülüşünü canlandırmalıydı
Gülünce kısılan tatlı ve ürkek gözlerini
son kez görebilmeyi
bir dakika fazla nefes almaya
tercih edebilirdim…
X
“Çünkü seni seviyorum, seveceğim, sevmekte kalarak öleceğim…”
