Hissediyorum,
Bu şehir beni ele geçiriyordu
Kalbimi benden alıkoymak istiyordu
Ve ellerim kollarım bağlıydı bütün bunlar olurken
Sadece kilometrelerce uzaktan izlemekteydim
Karanlık boğuyordu sesimi
Düşünmek bile istemiyordum içimden
Duygularım konuşmuyordu benimle
Küs de değildik oysaki, neden suskundular
Sonumuzun çizildiği kıyılar ellerimde saklıydı
Acı bir gerçekle bu yükü bana vermiş hayat
…
Sözlerin bittiği noktanın ötesine geçmek imkânsız
-Seni sevmek ve seninle mutlu olmak gibi bir şey-
Kalbimin ezgisini hissedemiyordum saatler ilerliyorken
Biri içimdeki beni hapsetmiş zihnime hükmediyor sanki
Özlüyorum,
Ölüyorum,
Duyamıyorum,
Duyulamıyorum,
Ve en acısı sana ulaşamıyorum…
Kilometreleri unutmak, senin sesini unutmak veya kendimi unutmak
Ulaşamayacağım hedefleri hayalime yazmak istemezdim…
-OZAN SARAÇLAR
