Serin yağmurların altında dinledim seni
Suskundun, gözlerin zihnimde konuşuyordu
Hayata küsmüş, ölümü arzuluyordun
Ama konuşamıyordun, içinden geçenler belirsizdi
Serin yağmurların altında esir kalmıştım seninle
Işıksız yollarda tutamadan elinden yürüyorken
Gözlerinin ışığını göremiyordum bile
Ve seni sevemiyordum göremiyorken
Serin yağmurların altında nefes alıyordun benimle
Yavaş yavaş ıslaklığın verdiği sarhoşluk
Zihnini kurcalamaya başlıyordu ve dalıyordun
Uzaklarda kaybolmak üzereydin ve yalnızdın
Sessizlik çökmüştü yollarda
Işıklar yanmıyordu yüreğimizde…
Serin yağmurların özleminde beraberdik
Hasret kalan dudaklarımız görmüştü birbirini
Son sigaranın sönmesi kadar çaresiz
Güneşin açması kadar umut doluyduk
Serin yağmurların altında ölüyorduk beraber
Ölümün seninlesi yaşamın yalnızlığından güzeldi
Ama yaşarken sevememiştim ki seni
Ölürken nasıl sevebilirdim?
Seni çok özlüyordum kalbimin derinlerinde
Biliyorum bensizlik senin yaşam ipin…
