Yalnızlık yağmurları yağıyor bu şehirde
Bu zamanda geçmeyen bir mevsim yaşanıyor
Mevsimin içinde sen
Kopkoyu bir fırtına gecesi hakim
Basık bir ruhsuzluk çökmüş
Zamanla ağırlaşıyor
Fırtınalı bir gecenin
Sessiz sabahındayım sanki
Ruhum hafiflemiş …
Adı sensizlikmiş bugünün
Sensizlik … kulağımda çınlıyor
Sessizlik, adeta zihnimde bir kurşun
Saplanmış, çıkmıyor
Güneş açmak bilmiyordu
Yağmurlar sel gibiydi
Fırtınalarda kayboluyoruz
Ruhsuz bir senfonide kendimizi buluyoruz
