Kanayan Sevgi

Son kez sev beni

Özlüyorum sesinde kayıp kalbimi

-Gel, son kez gel…-

Yaralarım çok ağır, saramıyorum

Sensizlik çok zor, çok soğuk

 

Anlatamıyorum

Ama anlarsın ya işte

Kelimeler hep kavuşmaz

Ben sensiz konuşamıyordum ki

Sensiz var olamadım aslında

 

Yaralıydım sevgilim

Kanlar akıyor duygularımdan

Sana çiziliyor yolu

Bilmiyorum…

İlacını bilir mi bir hasta?

 

Gökyüzü neden seninle doğdu bu sabah?

Aydınlığa çökmüş siman

Parladıkça gözden kayboluyor

Önümü göremiyorum…

…

Artık olmuyor ama

Sevmek istesem de olmuyor

Yüreğimdeki sen, aklımdaki sen değildi

Susuyordum, başka çarem kalmamıştı…

 

Son gecemizi yazacaktım sevgilim

Eğer ellerin hâlâ ellerimde olsaydı

Son sözlerimi yazıyorum şimdi

Kederimde yine sen

 

Sevgim seninle tarihe yol aldı

Saatler geçmeyecek bir daha

Unut beni, yaşamadım sende hiç

Bir rüyaydım sadece kalbinde…

 

“Bazen susmak gerekir. Sessizlik, en anlamlı cümleyi bile kırardı sonuçta. Hadi sevgilim, beraber susalım; belki yine tanışırız, kim bilir?..”