Son kez sev beni
Özlüyorum sesinde kayıp kalbimi
-Gel, son kez gel…-
Yaralarım çok ağır, saramıyorum
Sensizlik çok zor, çok soğuk
Anlatamıyorum
Ama anlarsın ya işte
Kelimeler hep kavuşmaz
Ben sensiz konuşamıyordum ki
Sensiz var olamadım aslında
Yaralıydım sevgilim
Kanlar akıyor duygularımdan
Sana çiziliyor yolu
Bilmiyorum…
İlacını bilir mi bir hasta?
Gökyüzü neden seninle doğdu bu sabah?
Aydınlığa çökmüş siman
Parladıkça gözden kayboluyor
Önümü göremiyorum…
…
Artık olmuyor ama
Sevmek istesem de olmuyor
Yüreğimdeki sen, aklımdaki sen değildi
Susuyordum, başka çarem kalmamıştı…
Son gecemizi yazacaktım sevgilim
Eğer ellerin hâlâ ellerimde olsaydı
Son sözlerimi yazıyorum şimdi
Kederimde yine sen
Sevgim seninle tarihe yol aldı
Saatler geçmeyecek bir daha
Unut beni, yaşamadım sende hiç
Bir rüyaydım sadece kalbinde…
“Bazen susmak gerekir. Sessizlik, en anlamlı cümleyi bile kırardı sonuçta. Hadi sevgilim, beraber susalım; belki yine tanışırız, kim bilir?..”
