İstanbul semalarından süzülen kuşlar
izlerdi aşıkları gökyüzünden.
Galata’da edilen teklifler,
Kız Kulesi’nde kavuşan aşıklar
uzaktan bakınca bir ressamın kalemini andıran
bir tablo gibiydi.
Biz kaybolmuş yolumuzu arıyorken
Boğaziçi’nde selam dururdu dalgalar.
Rüzgarlar sana eserdi,
yağmurlar bana yağardı.
Moda sahilinde yazdığım dizelerin anısı
Boğaz’ın eşsiz cümbüşünde anlam kazanıyordu.
Havalimanından kalkan uçaklarda bile
seni görüyordum, uçağın camından bakıyor gibiydin.
Uzaklara açılan bir kapının arkasında
sanki bir daha dönmeyecekmiş gibi
hüzünlü ve umutsuz gözlerinle izliyordun.
İstanbul bizi taşıyamıyordu…
Beyoğlu caddeleri yolunu izliyordu her gece
Diyorlardı:
-Bizi seninle anlamlı kılardı; sen onsuz yapamıyorsun, biz sizsiz yapamıyoruz.
Vapurların üstünde uçuşan martılar bile bizi arıyordu
İstanbul semalarından çizilen resimlerde
gözlerin vardı, sevgimiz vardı, biz vardık…
