Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
-Hep mutsuzsun. Benimle bir sorunun mu var gerçekten anlayamıyorum. Şaşırdığı bir durum değildi. Hayatı boyunca kimse onu anlayamamıştı zaten. Yine de bir umut onu anlayacak insanın karşısına çıkmasını bekliyordu. Anlatarak değil, susarak anlaşılmak istiyordu. Bakışından veyahut da gözlerinin dalıp gitmesinden anlaşılmak istiyordu. Hiçbir zaman bir şeyler anlatmak ona cazip gelmemişti. Yine anlatmadı. Bak benim canım …
Elime bembeyaz kağıt ve mürekkepli kalem aldım yazıyorum. Telefonumun mesaj kutusunda, Bilgisayarın Worldunde yazıyorum. Yazıyorum bir gün aşkı, güveni, heyecanı sevgiyi, tutkuyu, sevmeyi, sevilmeyi, hayattaki seyrettiklerimi, insanlardaki değişkenlikleri, kuşların ötüşmesini ve öpüşmesini, ağaçların yeşilliğini, denizin maviliğini durgunluğunu ve dalgalanmasını, ölümü, ayrılık acısını, şarkıları, besteleri, şiirleri, edebiyatı, öyküleri, duyguları ve düşünceleri içimdeki hislerimi, hayatın güzelliğini, …
Yangınlar yakmaya kalkışma Yeterli senden tek kıvılcım. Hacet yok gökyüzüne bakmama Sen evrendeki en parlak yıldızım. Tek hayalim, canım, nuruaynım… O için bana nasıl acımadı ? On dört mevsim geçmiş, tek tek saydım. Hasretlik öldürmez mi insanı ? Bir başkası seni güldürürdü; Ben burada derdimden ağlardım. Duvarlar üzerime üzerime yürürdü Sıkışıp kalırdım, nefes alamazdım. Sırtlanıp …
Yalnızlık yağmurları yağıyor bu şehirde Bu zamanda geçmeyen bir mevsim yaşanıyor Mevsimin içinde sen Kopkoyu bir fırtına gecesi hakim Basık bir ruhsuzluk çökmüş Zamanla ağırlaşıyor Fırtınalı bir gecenin Sessiz sabahındayım sanki Ruhum hafiflemiş … Adı sensizlikmiş bugünün Sensizlik … kulağımda çınlıyor Sessizlik, adeta zihnimde bir kurşun Saplanmış, çıkmıyor Güneş açmak bilmiyordu Yağmurlar sel gibiydi Fırtınalarda …
Bir şehri sevmek gibi aşk. Ağaçlarını, yollarını, kuşlarını, rüzgarını ve hatta hasretle baharını bekleyen aşıklarını.Bir vapur iskelesinde sevdiğini beklemek gibi… Bir kuş heyecanı kalbimde. Nefes almaya devam etsem hissedilecek, dursam nefesim kesilecek. Bir şarkının mısralarında sürpriz notaların nameleri gibi özlemek bir şehri. Sırf seni sevdiğim için beklemek ve hisssetmek şehri… Şehirin ruhunda yaşamak, kalbinde nefes …
Durdum bir vakit, arkamdaki kalabalığa baktım son kez. İçimde garip bir şarkı, sırtımda ayrılık hırkası. Asam da yoktu elimde ama sanırsın dilimde var bir peygamber sabrı. İlerliyorum… Güzel bir ruh hali bu, onca haksızlıkların karşısında. Haklı bir ilerleme, aldırmadan bir başınalığıma; aldırmadan yalnız ölümlerin acı bir şarkı yazdıracağına. Kararlıyım, içimdeki renklerle, dilimdeki cümlelerle ve hayalimdeki …
Yalnızca içimizde yankılanır Bu ses, bu satırlar Ve çaresiz hatırlar Derinlerden gelen hisler canlanır Sıcak bir yaz gecesinde Açıldık denize biz bize Ardından sessizce baktık gözlerimize Ve bir güzel, çiçekler taşır sinesinde Çöker sıcaktan bir mayhoşluk Seslerimiz yankılanır denizde Artık gözlerimizde var bir hoşluk Yavaş yavaş çöker karanlık gecem Seni izlerken suskun …
Hayatı sesimde yaşıyorum, benliğimden taşıyorum sonrasında. Sığamıyorum içime, çekip gitmek istiyorum buralardan. Uzaklara, çok uzaklara, herkesten ve her şeyden uzaklara gitmek istiyorum. Gitmek istiyorum ama gidemiyorum. Gidemiyorum işte, nedensizce. Kalbimdeki boşluğu iliklerimde hissediyorum artık, ağır geliyor, çok çok ağır… Yapamıyorum, dayanamıyorum böyle yaşamaya. Camdan aşağı baktığım her dakika ölümümün oradan olacakmış gibi gelmesi artık …
Ekibimiz; Zekeriyya Akbaş Yeşim Değer Meltem Güdemezoğlu Barçın Kılıç Mehmet Uyanık Nihal Yıldız Serkan Aydın Hatice Işık Atilla Ahmet Taşdemir Elif Ahi İzel Fenerci Ozan Saraçlar Emre Ata Canan Karakaya Birkan Çakmak Zeynep Yazıcı Proje Sahibi; Buse Malkoç Videoda adı olmayan tüm usta şairlerimizin ve şiir sevenlerin, yazanların şiir, günü kutlu olsun. Şiir ekmek ve …
“Gün turunç battı” Güneş güzelliğiyle renga – reng Turunç saçlarını toplayıp Selam verip, çekip gitti Yıldızlar, tek -tek Düşmeye başladı, saçlarımıza Ardından dolunay, başını uzatıp Göz kırptı, ikimize gülümseyerek Bir halı gibi , serdi yakamozu deryaya Yaktığımız ateşin alevi vururken, yüzümüze… Deniz’in kıyıya vuran, şarkısını dinledik. Anlık hüzünlendik, Bir damla yaş aktı, yanaklarımızdan Uzaklara bakıp, …
Bu resim 10 yaşındaki bir çocuk olan Hasan Bilgi tarafından yapılmıştır. Çanakkale Zaferi’nin tarihimizde ne kadar önemli bir yer kapladığını hepimiz biliyoruz. Hem zaferimizin onurunu taçlandırmak hem de şehitlerimizi saygıyla ve sevgiyle anmak için böyle bir güne gerçekten ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. Hasan Bilgi 10 yaşındaki bir çocuk olarak resim yetenekleriyle gerçekten olağanüstü bir başarı yakalayabilecek …
Güçlü durmaya çalışmak. Sanki yaratılışımdan itibaren bana verilmiş bir görevdi bu. Benim canım yanmaz, içim sızlamaz, gözyaşım akmazmış gibi. Ağlayan palyaçoyu bilir misiniz, bir yansıması da benim işte. Herkesi güldüren ben, günün sonunda yorganımı üzerime çekip hıçkırıklara boğuluyorum. Ne zaman bir olay olsa hep ben soğukkanlı olmak zorundaydım. Üzüleni ben teselli etmeliydim, sevincini kontrol edemeyeni …
Sevgiyle büyüyen çocuklar kurtaracak dünyayı… Ellerinde balonlar renkli kalemlerle resim yapan yüzünü, gözünü boyayıp beni güldüren çocuklar… Parklarda cıvıl – cıvıl koşan, Gökyüzünde dalgalanan uçurtmanın kuyruğuna asılıp maviliklerde uçan çocuklar… Savaş görmeyen, soğuktan üşümeyen ölmeden büyüyen çocuklar… Sevgi dolu yuvalarında, analarının koynunda ninniyle, tok uyuyan çocuklar… Ah sol yanımın yarası, eksik kalmış yanım gülmeden büyüyen …
Gecenin sessizliğine sığındım Gök gürültülü hırçın yağmurun içine düştüm sırılsıklam sesini diledim. Uykularım kabuslarla savaştı yapa yalnız sarmaya sen yoktun. Gözlerimde bulutlar hiç durmadan… ağladı ağladı ağladı… hıçkırıklara boğuldu Sonra üşüdü kayboldu karanlıkta silinmedi izleri kaldı … yanaklarımı silen ellerin yoktu Yanan şömineye bir iki odun attım ardından bir şişe şarap açıp Gramofona birde …
Ellerimi hareket ettiremiyordum ve bunun verdiği korkunun iliklerime kadar beni incitmesi hiçten bile değildi. Daha da korkunç olanı bir suyun dibindeydim. Saatlerce orada oturup etrafı izlemem garipsenebilir bir şey miydi? Kendime bu soruları sorarken yanımdan geçen yüzgeçli bir fil görmüştüm. Filin bana bakıp gülümsemesi beni daha da çok şaşkına uğrattı. Acaba bu gördüklerimin beynimin beni …
Battı derken hayata doğan güneş Karanlığın son titreyişindeki bir eş Umutların tükendiği o noktada Işıkların vurmadığı denizdeki son ada Seni tanıdığım o anı Akıldan atmak mümkün mü o zamanı Bazen öyle zamanlar olur ki En güzel kırılma noktası hayattaki Gözlerindeki ürkek ama derin bakışa Kapılmamak ne mümkün bu akışa Bakmak vardı gülüşündeki sevince …
Nereye gitsem, hep bir gurbet hep bir özlem kokusu… Yüreğim tutturmuş bir gitme havası. gözlerim yaslı, müjgan çeker perdesini Nerede ? Kiminle? Aç mıdır? Susuz mudur? yağmur yağar, kar yağar da üşür mü? Hastalanır yorgan, döşek yatar mı? Yüreğim tutturmuş bir gitme havası. Vuslata gidip kollarımı açıp ben geldim deyip uzun – uzun sarıp , …
Siz ömür boyunca paramparça Tuz – buz bir kalbin parçalarını birleştirip – birleştirip düştüğünüz yerden kalkıp , yolunuza devam ettiniz mi? İyileşmeden tekrar – tekrar Kanadığında hiç bir şey olmamış gibi Kahkahalara sığınıp yaşadınız mı? Ha gayret bunu da atlattık , geçmiş olsun deyip soğuk kanlılık’la hiç bir şey olmamış gibi, anlatsamda, anlamayacaklar düşüncesiyle …
O olaydan sonra günlerce yürüdüm. Kara fırtına aldırmadan saatlerce. Nerede yürüdüğümü, nereye gittiğimi bilemiyordum. Zamanı geriye almak istiyordum. Vicdan azabı çekiyordum. Nefret ediyordum kimliğimden. İyilik yapan biri ile kötülük yapan birinin arasındaki farkı herkes bilir. Ama onlarca iyiliğe rağmen en kötü günahı işlemek o zaman tüm iyilikleri silip süpürüyordu hele ki başına gelen kişi dünyanın …
Bu bir oynadığımız edebiyat oyunudur. Her hafta bir konu ve tür belirleyip o konu hakkında elimizden geldiğince yazıyoruz. Amacımız edebi olarak her tarzda yazmak ve kendimizi geliştirmek. Bu saçma olsa bile 🙂 Bu duruma sizler de katılabilirsiniz. aynalarulkesi.blog@gmail.com adresine eserlerinizi yazılarınızı gönderebilirsiniz. Bu haftanın konusu Uzaylıların aşkı adında bir öykü yazmaktı. Öykü konusunda başarılı olduğumu …
Bu hikaye, uzun yıllar boyunca Agoratynmadere adında bir gezegende yaşayan Melikatious isminde bir canlının yaşadıklarını anlatmaktadır. Melikatious kendisine daha çok Mel denilmesini uygun görüyordu çünkü ismi gerçekten uzun ve telaffuzu da zordu. Agoratynmadere gezegeninde bir çiftçi olarak hayat süren Mel bir gün tarlasını sürerken bir kitap buldu. Bu kitap Platon’a ait olan “Devlet” adlı eserdi. …
Dayanamıyorum, bu kez olmuyordu. İçimde bir huzursuzluk vardı, atamıyordum dışarı… Kime gideceğimi, sarılacağımı bilmediğim bir gecenin içindeydim yine. Biliyorum, çaresizim ve bunu kabul ediyorum. Bu hayat bana ağır işte! Ruhumun esintisi beni sürekli oradan oraya savuruyor, görmüyorsunuz. Görmüyor da değilsiniz, görmek istemiyorsunuz. Bu hikayenin sonu böyle bitecekti madem, neden bu kadar his yaşandı? Cevabı olmayan …
“Bazen hissederiz nefes almak bile içimizi yakar. Geride kalanların harladığı bir ateş, yavaş yavaş ruhumuzda hakimiyet kurmaya başlar. Dayanamadığımızı sanırız, pes etmeye yaklaşırız, yolun sonunu göremeyeceğimizi düşünmeye başlarız. Bir şeyin eksikliği bizi durdurup başladığımız noktaya geri çekmeye başlar ve akıntı gibi sürükler. İçinden çıkmak istesek de başaramayız.” Fark ediyordum günden güne Nefesim bu yola …