Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
PSİKOLOJİ-KİŞİSEL GELİŞİM (Derleyen: İzel Fenerci- Buse Malkoç- Elif Ahi) AHMET ŞERİF İZGÖREN KİTAPLARI -Şu Hortumlu Dünyada Fil Yalnız Bir Hayvandır / Kişisel Gelişim -Şu hortumlu Dünyada Fil Yalnız Bir Hayvandır 2/ Kişisel Gelişim -40’ının Da Kulbu Kırık 40 Türk/ Mizah -Bir Türk Zabıtının Anıları / Tarih-Anı DOĞAN CÜCELOĞLU KİTAPLARI -Savaşçı/Psikoloji -Gerçek Özgürlük/Psikoloji -Mış Gibi Yetişkinler/Psikoloji …
Nereye gitsem, hep bir gurbet hep bir özlem kokusu… Yüreğim tutturmuş bir gitme havası. gözlerim yaslı, müjgan çeker perdesini Nerede ? Kiminle? Aç mıdır? Susuz mudur? yağmur yağar, kar yağar da üşür mü? Hastalanır yorgan, döşek yatar mı? Yüreğim tutturmuş bir gitme havası. Vuslata gidip kollarımı açıp ben geldim deyip uzun – uzun sarıp , …
Korona hayatımıza girdiğinden beri yaşam şeklimiz hayli değişti. Ne kadar önlem alsak, yakalanmamaya çalışsak da çevremizde ve iş yerimizde mutlaka birileri yakalanmıştı. Ve gitgide çember daha çok daraldı ve en yakınlarımızda korona oldu. Şimdi koronaya yakalanıp veya temaslı olup 14 gün boyunca evde olanlar için önerilerim olacak. Öncelikle eğer yakalandıysanız veya ailenizde varsa sakın korkmayın. …
“Kendi karanlığımda bırakın beni!” bu serzenişi tanıdınız mı? Muhtemelen hayır, tanıyamadınız. Hiçbirimiz tanıyamadık demek daha doğru olur. Bu serzeniş, ruhunda yaraları olanların serzenişidir. Sokak serserisi olmuş hayallerin, elden ele gezen acıların veya anıların bize sessiz haykırışlarıdır. Ama biz bunları tanımayız ki… İnsanlık işte ne kadar da korkak bir tanım. Elimizde olsa ne kadar da isteriz …
Karanlıkların içinden kalbimizin küçük parçalarını yansıtan yıldızlar var. Her gün itina ile gecenin içerisinden bize sırıtıyorlar. Acaba gökyüzü kalbimize benzeseydi, kalbimizde bu denli karanlık olur muydu? Anlatılacak o kadar duygu, huzur hali, ihanetler varken insan hiçbir hikâyeye yakıştıramıyor kendini. Yok ya, insanın acılarına da saygıları kalmamış bu insanların. Derdini anlatsan bir dert, anlatmasan bin dert. …
Soğuk ve rüzgârlı bir sabaha uyandım yine. Bir insan, kendini ne kadar sorgulamak istemezse ben şu an o kadar sorgulamak istiyordum. Gözlerimi her kapadığımda gözümün önünde canlanan şeyler beni artık bıktırmıştı, bunun bir sonu olmak zorundaydı ya da gelmeliydi. “Yeter” diye iç çekmek, yaşamaktan zordu. Kendimi sizin yerinize koyup dünyayı dışarıdan izlemeyi denedim ama başaramadım. …
Bizim gibi kalbinde yarayla doğanlar bilirler yaşadıklarımızı. Sevginin insanın içine işleyen bir zehir oluşunu yaşamışızdır hepimiz bir gün. Ellerimiz, kalbimiz, gözlerimiz ve daha fazla parçamız, en az bir kere acı çekmemiş midir? Hissetmemiş miyizdir acaba öldüğümüzü içten içe? Kendimizle baş başa kaldığımız dakikaları değerlendirmeyi düşünürken nasıl bir acı çekmiş olduğumuzu düşünüyoruz aslında her geçen dakikanın …
Kahveyi genellikle yarım bırakırım, domatesin kabuklarını soymayı sevmem, yemek yaparken elimi tuza değdirmem, tuzluğu tercih ederim. Kesme tahtasını kullanabileceğim her şeyi kesmeyi severim. Sakarlık göbek adım. Ne evi severim ne dışarısını, ait değilim hiçbir yere. Özellikle kendi içime. İnsanlara neşeli, kendime olabildiğince asiyim. Toplumun düşünceleriyle savaş halindeyim. Görüp öğrendikçe artan bir nefretim. Ve çoğunlukla kaçarım …