Mutlu olmanın formüllerinden birisi de hayata gülerek bakmaktır. Hem sağlıklı olmak hem de hayata yenik düşmemek adına.
Ben üzüntüyü de sevinci de uçta yaşarım.Hiçbir zaman ikisinin ortasını bulamadım, aramadım da zaten. Yeri geldi hayata dört elle sarılıp, gözümden yaş gelene kadar kahkahalara boğuldum… Zamana, mekana, insanlara aldırmadım. Yeri geldi kendime küstüm, belki kendimle birlikte herkese de… Yeri geldi alay ettim kendimle… Aldırmadım saçıma, başıma, kıyafetime,”Kim ne der” lere aldırmadan sürdürdüm hayatımı. Yeri geldi çok sevdim kendimi, doyamadım saatlerce aynalara bakmaya…
Yıkıldım belki de defalarca… Ama her seferinde ayağa kalktım. Hayat formülüne kattığım bir tutam delilikle…
