Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
Hayat bizi kendimize çıkaran bir yoldur ya durursun, ya dans edersin.
İnsanız, harekete ihtiyaç duyuyoruz ama malum pandemi günlerindeyiz ve yapacak pek bir aktivitemiz yok. Bu zamanlarda yapabileceğimiz en iyi şeylerse dizi, film izlemek veya kitap okumak bazen de bilgisayarda oyun oynamak… Tabii sürekli izledikçe stokta da pek bir şey kalmıyor, o yüzden size biraz aracı olmak amacıyla minik bir liste derlemek istedim. Bu listede; dizisinden …
Diktim yaşlı gözlerimi göğe Yıldızları izledim çaresizce Suskun sokakların, karanlık ışıklarında dinlendim Kalbimde bekledim, senin ışığının yanmasını Hayallerimdeydin, özlemimde öldürüyordun beni Yaşatmadın hiç, öldürdün günbegün Kalbimde yaşayan seni, evsiz bıraktın Özleminde öldürdüğün nefesimi, hevessiz bıraktın Gidiyorsun şimdi Sırtını dönmüşsün hayata, hayatımıza Almışsın bavulunu, toplamışsın hayallerini Hayalsiz kalmaya gidiyorsun, hayalimden gidiyorsun Gökyüzünün ağırlığında …
Yalnızlık yağmurları yağıyor bu şehirde Bu zamanda geçmeyen bir mevsim yaşanıyor Mevsimin içinde sen Kopkoyu bir fırtına gecesi hakim Basık bir ruhsuzluk çökmüş Zamanla ağırlaşıyor Fırtınalı bir gecenin Sessiz sabahındayım sanki Ruhum hafiflemiş … Adı sensizlikmiş bugünün Sensizlik … kulağımda çınlıyor Sessizlik, adeta zihnimde bir kurşun Saplanmış, çıkmıyor Güneş açmak bilmiyordu Yağmurlar sel gibiydi Fırtınalarda …
Yalnızca içimizde yankılanır Bu ses, bu satırlar Ve çaresiz hatırlar Derinlerden gelen hisler canlanır Sıcak bir yaz gecesinde Açıldık denize biz bize Ardından sessizce baktık gözlerimize Ve bir güzel, çiçekler taşır sinesinde Çöker sıcaktan bir mayhoşluk Seslerimiz yankılanır denizde Artık gözlerimizde var bir hoşluk Yavaş yavaş çöker karanlık gecem Seni izlerken suskun …
Mayıs ayı gibisin, Sıcaksın ama içten içe de soğuk… Bir yanın huzur veriyor, okşuyor kalbimi Bir yanınsa, Uzaklaş diyor Yaklaştırmıyor, ruhuma işliyor… Sıcaklığın bana geçmişi hatırlatıyor Geride kalan güneşli günleri… Bir ay tutulmasını yaşadığımız dünleri Ve içinde kaybolduğumuz saatleri Hatırlatıyor… Ah sevgilim, gözlerinde güneş açan sevgilim… Yağmurlara neden kapılıp gittin Neden kış aylarındasın …
Hayatı sesimde yaşıyorum, benliğimden taşıyorum sonrasında. Sığamıyorum içime, çekip gitmek istiyorum buralardan. Uzaklara, çok uzaklara, herkesten ve her şeyden uzaklara gitmek istiyorum. Gitmek istiyorum ama gidemiyorum. Gidemiyorum işte, nedensizce. Kalbimdeki boşluğu iliklerimde hissediyorum artık, ağır geliyor, çok çok ağır… Yapamıyorum, dayanamıyorum böyle yaşamaya. Camdan aşağı baktığım her dakika ölümümün oradan olacakmış gibi gelmesi artık …
Bekledim seni son umutlarımda Her gece hayallerim yatarken kollarımda Özlerdim seni beklemediğim dakikalarımda Anlatamadım kendimi kitaplarımda Ama artık dönme hayatıma Tutunma anılarıma, acılarıma Boğulayım, bırak beni kendi sularıma Gelme, gelmen anlam ifade etmiyor zamanıma Seni anlatmıyordu kitaplarım da Çünkü sen satır aralarındaydın artık kitaplarımda…
Silemiyorum izlerini, Bırakamıyorum Bilmiyorum benim için fazlasın belki Hislerime, hayatıma ağır geliyorsun Boyumu aşan sulara ittim kendimi Her zaman olduğu gibi boğulmaya attım ruhumu Kurtulamıyorum buradan, bu dalgalardan Daha da derine çekiliyorum Gidemiyorum senden Boğuluyorum… Yavaş yavaş ve acılı bir şekilde Dipleri görüyorum Gözlerim kapanıyor hissediyorum Halüsinasyonlar sardı dört yanımı Hayal dünyamın suları çekiliyor Karaya …
Bazen bir gece çiziyorum kendime, içinde nedensiz bir çaresizlik var. Çiziyorum işte… zevk mi, acı çekmek mi adını koyamadan çiziyorum. Duramıyorum ki, kendimi tutamıyorum bunu yapmadan. Neden gece çizer insan, neden kendisini bir karanlığa gömer, neden koyu bir perdenin arkasında olmak ister, neden, neden?.. Bunları gerçekten düşünmeli miyim onu bile bilmiyorum. Bilmediğim bu dünyayı yaşamaktaki …
Ellerimi tutan ellerini özledim Gözlerimi izleyen seni merak ediyorum Kim bilir neredesin bugün Hayatımda mısın, nefesinde can buluyor muyum Anlatmalısın… Beni benden almalısın Kalbimden uzaklaştırmalısın “Gidelim, ruhumuzu bırakıp gidelim. Bilmediğimiz yerlere gidelim, kaybolalım. Dönmeyelim bir daha, belki mutlu oluruz…”
İçinde kaybolduğum günlerime bakıyorum Uzaktan açılan bir penceredeyim Pusulasız bir gemi misali yol alıyorum kendime Benliğimde, ölüden halliceyim İçinde kaybolup yaşamayı unuttuğum günlerimin yansımasını gördüm Seninleyim, yanındayım, mutluyum… Sessizce bakıyorsun pencereden Kıyameti izliyor gibisin, gözlerin üzerimde Baskısını kanımda hissettiğim gözlerin Yolumu aydınlatıyor, pencereden yansıyorsun Gün ışığımsın, hayatımın kendisisin Karanlığımsın, yaşadığım en ağır acısın Kapattığını görüyorum …
Nasıl gece bu, nasıl saatler bunlar Gündüzü, sabahı unutulan zamanın içindeyim Bitmiyor acısı, bitmiyor çilesi… Bitmiyor özlemi, hasreti Bu geceden doğmuyor güneş Akmıyor akreple yelkovan Hepsi suskun Dinlemiyorlar, konuşmuyorlar, anlamıyorlar… Bilmiyorum ya, belki de ben anlaşılmazım Belki de ben zamanın dışında kaldım Zamanın sen diliminde tutsağım Pili bitmekte olan bir saatte bekliyorum seni Eski kayışları …
Aşka yazdığım satırlar çaldı kapımı Biraz sert çaldı Bilmiyorum, çok mu üzmüştüm onları Dillerindeki acı türküden belliydi çünkü kalp yaraları İnsan nasıl kopar aşktan Nasıl unutur özlemeyi Ya da vazgeçer mi sevmekten İçinde bir tutam güzel göz olduktan sonra… Bir kez olsun aşkı tatmak hayalim Varsın seninle olsun, belki de olmasın Ya da …
Adın tutturmuş bugün bir “gidişi” Dinlemez sözleri, yanar içinde ayrılık ateşi Gözlerin ağlar, duyulmaz veda neşesi Adın saklıyor, bir özlem şelalesi Sağlamasız bir denklemi yazıyor kalbim -Cevabı, yaşama sebebim- Bugün sonbahar esintisinden hallicesin Yarı soğuk, yarı sıcak… Biraz da tatlı bir esintilisin Yapraklardasın, düşen her zerrede adınla varsın Adın tutturmuş bir gidiş ezgisi; bırak, o …
Seni düşündüm yine, Eski tren istasyonunda, aynı raylarda Oturdum beraber yola çıktığımız aylarda Seninle açıldım sonun bitişine Seni yaşadım hayalimde, Beraber yürüdüğümüz kumsallarda daldım uzaklara Önümü görmedim güzelliğinden, düştüm tuzaklara Sevdim seni bir kere, bu son gecemde Özledim yine bu gece Sanki vapurları izleyen bir martıyım Bu suskunlukta geçti son altı ayım Yazıldı hayat defterime …
Bu gece yine çok güzelsin… gözlerimin ötesinde güzel Yalnızlığın pusundan daha karanlıksın, daha güçlüsün Uzaklarda yanıyorsun, bir titrek ışıksın Gözümde yanıyorsun, feri sönmüş bir şekilde Gökyüzündeki bir güneşsin, yeryüzündeki bir toprağım Bekliyorum, yüzüme vurmanı bekliyorum Karanlığıma doğarken beni yeşertmeni bekliyorum Günden ötesinde yaşıyorum, hızlı batıyorsun… Sabahı olmayan bir mutluluksun, yaşantısın Sönüyoruz beraber, ellerimiz yüreğimizden firari …
Bir başına sokağa bırakılmış bir ruhum Eşim yok, yalnızlığın içinde mahkumum Kulağımda çınlamıyor bir gülüş Bilmezdim, ne de zormuş kederli havada yürüyüş. Etrafı dinliyorum, kulaklarım suskun Hava kapalı, ruhum aşktan yemiş bir vurgun İçimdeki karanlığı havada görüyorum, bu benim… Kaybolmuştu aşkımı taşıyan son güneşim Sensizlik, ölmekten daha zor Ölmekse sensizliği aratıyor Bitap düşmüşüm, aramızdaki köprü …
Bir veda sabahına uyandı gözlerim Kapıda sen, Ayrılıklar dile kolay, sen aklıma zor Çıkamıyorum, esir kaldım, kurtulamıyorum Bırakmıyorsun… Puslu havaların esintisinde Yaşamalı özlemi Lambaların loş ışığında saklanıyorsun Gecenin içinde güzelleşiyorsun Aydınlat gündüzümü Gecem zaten seninle güzel Göster bana gün yüzümü Özlüyorum… aydınlığı özlüyorum Güneşi özlüyorum, Seni özlüyorum… Buluşalım artık Sadece gözlerimiz gelsin Kalplerimiz uzaktan izlemeli …
“Uyan, gözlerini aç ve karanlığa can ver…” Her sabah olduğu gibi, bu sabah da aynı cümle kulağımdaydı. Saat; son birkaç günde olduğundan farksız, yani gece üç sularıydı. O saatlerin insanda ne uyandırdığını biliyorum ve evet o uyandırdığı şey belki de benim çok yakınımdaydı. Gecenin bu saatinde, böyle iç ürpertici bir fısıltıyla uyanmayı elbette kimse istemez, …
Battı derken hayata doğan güneş Karanlığın son titreyişindeki bir eş Umutların tükendiği o noktada Işıkların vurmadığı denizdeki son ada Seni tanıdığım o anı Akıldan atmak mümkün mü o zamanı Bazen öyle zamanlar olur ki En güzel kırılma noktası hayattaki Gözlerindeki ürkek ama derin bakışa Kapılmamak ne mümkün bu akışa Bakmak vardı gülüşündeki sevince …
Uzaklardayım, artık çok uzaklardayım Kilometresi olmayan bir ülkede, burukluktayım Bekle dedin, özledim; özledim, gelmedin Tanınmıyor, görülmüyor, bilinmiyor adı mesafelerin Yaşamın olmadığı ülkede, senin hayalinle Açtım yardım bayrağımı, kısık ateşin altında Issız ada mı burası, sevgilim Nerede benim sonsuzluk sesim Gökyüzünde, elimde çiçeklerle Senli hayaller kuruyorum kederimle Bizli gerçekler beni yalnız bırakıyor Güneşin solduğu …
Günlerim doğardı ay misali yüzünden Anılarım canlanırdı kara perdeden Işığında yaşardım umutlarımın hikayesini Seninle yakardım hayatın meşalesini Biçare severken hayallerin havuzunda Yaşarken kederin pusunda Ölümün notalarını işlerken gözlerinde Kaybolur giderdi umutlar mateminde Kavrulup giderken ateşinde aşkın Acılar baştan aşkın Sırma saçların sararken kederimi Deniz gözlerin hatırlatırdı buruk sevincimi Yıldırım …
Geldik ikimiz de yolun sonuna Hasret deriz ikimiz de acısına Hasretin yakardı canımı seni ararken Bir ömür bırakılırdı o tarifsiz bakışına Bazen geriye dönüp demeli İnsan bu yanar canı sevmemeli Çaresizce bir bakışın ötesinde Yok olup gitmemeli Belki seninle ben biraz geç anladık Birbirimizi çoktan unutmalıydık Hiçbir şey olmamış gibi Bir yalana kapılmalıydık …
Seni düşündüğüm saat, günün 25. saati Her şeyiyle, her yönüyle anlamlı İçinde sen olduktan sonra beklemek zor değil o saati “Çünkü gözlerin altın gibi güzel ve değerli.” 25. saatte uykuya dalmak Rüyanın içinde yaşayarak Sevdiğinin gönlüne doğru yol almak “Yolun sonu al al, sonu bulutlu ve yağmurlu.” Günün en anlamlı saati …