Yağmurların yağmadığı bir gece doğuyordu
Rüyamda tutarken ellerinden, koşarken sahilde
Çığlık çığlığa uçan martılar eşliğinde
Ellerimiz buluşuyordu
Ellerini tutan ellerim biliyordu ya
Seni ne kadar sevdiğimi, özlediğimi
Seni ektiğim -yeşer diye- çiçek bahçelerimi
Sevgimizin güzelliği fazla geliyordu bu dünyaya
Kurumaktaydın,
Yağmursuz bir gecede ekmiştim seni
Solmaktaydın,
Tutamıyordum ellerini
Gündüzüme doğan güneş,
Seni önemsizleştiriyordu
Rüyalarımda gördüğüm güzel yüzlü eş,
Seni ölümsüz kılıyordu
Ama seni sevemiyordum,
Aslında bir o kadar da çok seviyordum ki
Sana anlatamıyordum, kendimi anlamıyordum
Çünkü seni öyle çok özlüyordum ki
Artık hayatımda yeşillenmeliydin
Çünkü ben de kuruyordum
Sensiz kaldığım her yağmurda düşüyordum
Kollarımda yeniden beni sevmeliydin…
“Sensizken, benliğimden kopuyordum. Sensizken yok oluyordum…”
